ห้องสมุดปัญญา [Wisdom Library]

(เรียบเรียงโดย ดร . อเล็กซานเดอร์  เบอร์ซิ่น) ชีวิตของพระพุทธเจ้า ตามประวัติศาสตร์ปรากฏอยู่ในวรรณกรรมพระพุทธศาสนาดั้งเดิมหลายตอน    รูปแบบที่เก่าแก่ที่สุดไม่ได้ปรากฏอยู่ในคัมภีร์ใดคัมภีร์หนึ่ง  แต่สามารถประติดประต่อกันได้จากเหตุการณ์ต่าง ๆ  ที่บันทึกไว้ในพระสูตรบาลี และวรรณกรรมพระวินัยของสายเถรวาท    คัมภีร์ในยุคสมัยต่อมาของสายมหาสังฆิกะ สรวาสติวาทและมหายานช่วยเติมเต็มโครงสร้างเปลือยที่ปรากฏออกมาจากคัมภีร์สมัยแรก ๆ เหล่านี้ และบางครั้งก็เสริมเรื่องอภินิหารเหนือมนุษย์เข้าไปด้วย    อย่างไรก็ตามภาพดั้งเดิมที่ปรากฏขึ้นในวรรณกรรมบาลีนั้นแสดงให้เห็นถึงมนุษย์ผู้หนึ่งที่มีชีวิตอยู่ท่ามกลางปัญหาในช่วงเวลาที่ไม่สงบ ผู้ต้องประสบกับความยากลำบากท้าทายมายมากมายทั้งในชีวิตส่วนตัวและในชุมชนสงฆ์    ในบทความนี้เราจะสรุปชีวิตของพระพุทธเจ้าในรูปแบบที่เก่าแก่ที่สุด โดยอิงจากงานค้นคว้าทางวิชาการของสตีเฟ่น แบทแชลอร์ (Stephen Batchelor)  ตามที่นำเสนอในหนังสือเรื่อง Confession of a Buddhist Atheist  ชื่อทั้งหมดจะใช้ตามรูปแบบภาษาบาลี พระพุทธเจ้าทรง...

ในสมัยดึกดำบรรพ์ หญิงโสเภณีไม่มีราคา หรือไม่ถือว่าต่ำช้า เพราะในสมัยนั้นไม่ถือธรรมเนียมหรือคุณค่าทางพรหมจารี การสมสู่เป็นไปโดยเสรีและสะดวก   ยิ่งกว่านั้นยังปรากฏว่า ชาวสลาฟโบราณถือว่า หญิงดีมีค่านั้นจะต้องมีชายรักใคร่เสน่หาร่วมประเวณีมาก่อนสมรส ถ้าสามีตรวจพบว่าภริยาของตนมีพรหมจารีที่ยังไม่ถูกทำลายก็มักไม่พอใจ บางรายถึงขนาดขับไล่ไสส่งภริยาไปก็มี เนื่องจากอุดมคติในเรื่องพรหมจารีมีอยู่เช่นนี้ จึงทำให้ผู้หญิงบางหมู่แสวงหาเครื่องหมายจากการกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งของชายคู่รักเพื่อเก็บไว้อวดชายที่มาเป็นสามี เมื่อเสรีภาพในการร่วมประเวณีมีอยู่เช่นนั้น หญิงโสเภณี ในยุคแรกเริ่มเดิมทีก็นับว่าไม่มี จากการศึกษาพบว่า หญิงโสเภณีมีกำเนิดมาจากพิธีการทางศาสนา ปฏิบัติกันอยู่ในเอเชียตะวันตกเป็นส่วนใหญ่ คือหญิงสาวจะต้องกระทำพิธีสละพรหมจารีของตนเพื่อบูชาเทวี ผู้ซึ่งมีชื่อเรียกขานแตกต่างกันไปในแต่ละท้องถิ่น เช่น ของอินเดียได้แก่พิธีบูชาพระแม่กาลี ซึ่งบางทีก็เรียก " ทุรคาบูชา "( ฮินดี : Durgapuja)  พิธีเช่นว่านี้สืบเนื่องมาจากความเชื่อที่ว่า ผู้หญิงมีความรู้สึกฝังใจอยู่กับชายคนแรกที่เธอร่วมประเวณีด้วย ...