ยิ่งกว่าสามสิบสอง
กันยา เซสเซอร์ ~~~~~~~~~ เธอเกิดที่ปากช่อง เมื่ออายุหนึ่งสัปดาห์ พ่อแ ม่นำเธอไปทิ้งไว้ที่วัดแห่งหนึ่ง ผ้าห่อหุ้มร่างน้อยเห็นแต่ใบหน้า เมื่อพระเปิดผ้าที่หุ้มเธอออก ก็พบว่า ทารกหญิงไม่มีขาทั้งสองข้าง ทารกเกิดมาไม่ครบสามสิบสอง พ่อแม่จึงนำเธอไปทิ้ง พระในวัดช่วยเลี้ยงทารกจนสองขวบ แล้วส่งต่อให้โรงพยาบาลที่กรุงเทพฯดูแล ระหว่างที่พยายามหาครอบครัวให้เด็ก สามีภรรยาชราคู่หนึ่งซึ่งเธอเรียกว่าปู่กับย่าเลี้ยงเธอ จนเมื่ออายุได้ห้าขวบ ก็มีชาวอเมริกันคู่หนึ่งรับเธอเป็นลูกบุญธรรม พาไปที่เมืองพอร์ตแลนด์ รัฐโอเรกอน สหรัฐอเมริกา นี่คือบทที่หนึ่งของชีวิต กันยา เซสเซอร์ .................. สำหรับคนอื่น ๆ ที่เกิดในสภาพพิการและถูกทอดทิ้ง นี่ย่อมเป็นคำสาป แต่สำหรับเธอ ความไม่สมประกอบเป็นเพียงข้อแม้ข้อหนึ่งของชีวิต โชคดีที่ใต้เงามืด เธอมองโลกในด้านดี สดใส หลายปีให้หลัง กันยาเขียนว่า “ ตั้งแต่เล็ก วิธีที่ฉันจัดการกับชีวิต คืออยู่โดยปราศจากข้อจำกัด และไม่กลัวที่จะทำสิ่งใหม่ ๆ แม้ว่าจะมีบางอย่างที่ฉันไม่อาจทำได้จริง ๆ ก็ตาม แต่นั่นไม่ได้หยุดฉันให้ลองพยายามทำ และหาทางทำในห...